ز عیسی تا حسین، این دل سفر کرد
ز نور انجیل تا نور سحر کرد
دو قوم از عشق، بر یک بام، گذر کرد ز زخم صلب تا دشت بلا آمدند
هردو بر پرچم سبز مصطفی آمدند
به اشک، اربعین راه کربلا آمدند ز زانو تا دعا، یک نغمه جاری
دل عیسوی و شیعه، در یک یاری
که برخیزد ز محراب انتظار، ولیعصری
#بهنام محترمی#وبلاگ_پیشخوان_۱۰۶۷# از عیسی تا حسین، و از حسین تا منجی عالم بشریت حضرت عیسی و امام حسین، هر دو با دستانی خالی، اما با قلبی سرشار از نور، در برابر ظلم ایستادند؛
هر دو قربانیان پاکی بودند در زمانهای تاریک؛
عیسی را مصلوب پنداشتند، و حسین را تشنه در دشت کربلا به خاک افکندند؛
اما هر دو زندهاند، در دلهای عاشقان، در جان حقیقتجویان. عیسی با پیام محبت و رحمت آمد، و حسین با ندای آزادگی و بیداری؛
هر دو تنها بودند، اما ماندگار؛
یاران اندک، اما مؤمن؛
مظلوم، اما فاتح قلوب. و از حسین، راه به سوی ولیعصر میرسد؛
او که فرزند حسین است و وارث راه عیسی؛
او که میآید تا همان وعدهای را که به مسیح داده شد، کامل کند؛
و زمین را از عدالت لبریز سازد، آنگونه که از ظلم پر شده بود. زیبایی این پیوند آسمانی را میتوان در اربعین حسینی دید؛
آنجا که نه فقط شیعیان، که عیسویان بسیاری، از دل اروپا، آفریقا و آسیا،
با چشمانی اشکبار، از نجف تا کربلا قدم میزنند،
بیآنکه حسین را دیده باشند، اما با عشقی عمیقتر از شناخت؛
چرا که عشق، مرز دین و مذهب نمیشناسد. از عیسی به حسین میرسیم،
و از حسین، امیدمان به ولیعصر جاریست؛
این، مسیر روشن قلبهاییست که ظلم را برنمیتابند و عشق را باور دارند. #بهنام محترمی# | 