وبلاگ شخصی بهنام محترمی

زخم کویر

در دل لوت،
جایی که خورشید، هر روز با تمام قهرش فرود می‌آید،
زمین، دهان باز کرده‌…
شکافی عمیق،
چندین فرسنگ درازا،
نه از زلزله،
نه از باران،
که از سال‌ها تشنگی و سکوت.

این زخم،
نه تازه است و نه کهنه،
بلکه درد همیشه‌ی خاک است؛
فریادی بی‌صدا
که در سکوت شن‌ها می‌پیچد.

اینجا،
باد،
بر تنِ ترک‌خورده‌ی زمین
لالایی مرگ می‌خواند.

و ما،
فقط نگاه می‌کنیم
به زخمی که نه می‌بندد،
نه می‌گندد،
فقط
می‌ماند.

#بهنام_محترمی#